Jak zmierzyć fronty IKEA Faktum i zamówić idealne zamienniki? - Ogony

Jak zmierzyć fronty IKEA Faktum i zamówić idealne zamienniki?

Twoja kuchnia IKEA Faktum ma już swoje lata, ale wciąż świetnie się trzyma? Świetna decyzja, żeby ją odświeżyć! Nowe zamienniki frontów IKEA Faktum nadadzą jej drugie życie – wystarczy tylko dobrze przygotować się do zamówienia. W tym artykule pokażemy Ci krok po kroku, jak zmierzyć fronty i panele maskujące, by uzyskać efekt "wow". Gotowy? No to zaczynamy!

Co będzie Ci potrzebne?

Zanim przejdziesz do działania, przygotuj kilka niezbędnych rzeczy:

  • Miara – najlepiej taśma miernicza z wyraźnymi oznaczeniami.
  • Ołówek i papier – żeby szybko zapisywać wymiary i robić szkice szafek.
  • Taśma lub karteczki samoprzylepne – znakomicie sprawdzą się do oznaczania zmierzonych elementów.
  • Telefon – do robienia zdjęć kuchni (przyda się później!).

Kuchnie Faktum mogą mieć różne rodzaje szafek: dolne, wiszące, wysokie i narożne. Na początek zidentyfikuj, jakie szafki masz u siebie. To naprawdę ułatwi cały proces pomiarów!

Jak zmierzyć szafki dolne?

  1. Ponumeruj wszystkie fronty, które będziesz mierzyć.
  2. Zmierz szerokość (od lewej do prawej) i wysokość (od góry do dołu frontu – bez cokołów!).
  3. Zapisz, czy dany element to front czy szuflada, i zaznacz kierunek otwierania (lewy/prawy).
  4. Pamiętaj o zmierzeniu bocznych paneli i blend.
  5. Oznacz zmierzony front karteczką – łatwiej będzie kontrolować postępy!

Jak zmierzyć szafki wiszące?

Tutaj zasada jest podobna: mierzymy szerokość i wysokość każdego frontu osobno.
Jeśli pod szafkami masz jakieś panele maskujące, także je zanotuj.
Nie zapomnij o blendach bocznych oraz ewentualnych nad szafkami!

Jak zmierzyć szafki wysokie?

Wysokie słupki, w których często znajduje się piekarnik lub mikrofalówka, również wymagają dokładności.
Mierzysz:

  • Każdy front osobno (szerokość i wysokość).
  • Blendę w słupku (jeśli jest).
  • Ewentualne szuflady (wysokość każdej).
  • Kierunek otwierania frontów.

Pamiętaj – tu także przyklej karteczki na zmierzone elementy!

Jak zmierzyć cokoły?

Na koniec zmierz:

  • Długość cokołów,
  • Wysokość cokołów.

Szybko i bez komplikacji.

Weryfikacja pomiarów

Gdy wszystko zmierzysz, sprawdź każdy wymiar jeszcze raz. Naprawdę warto – pomyłka o kilka milimetrów może utrudnić późniejszy montaż.

Sukces!

Masz już wszystkie wymiary i zdjęcia? Super!
Teraz możesz samodzielnie skonfigurować swoje zamienniki frontów IKEA Faktum w naszym konfiguratorze online – łatwo dodasz potrzebne elementy do koszyka.

Jeśli jednak wolisz mieć pewność, że wszystko się zgadza, wyślij do nas listę wymiarów i zdjęcia – przygotujemy dla Ciebie gotową kalkulację i sprawdzimy, czy wszystkie elementy zostały ujęte!

Odśwież swoją kuchnię Faktum w prosty sposób – nowe fronty i trochę dokładnych pomiarów to wszystko, czego Ci trzeba!

Powrót do blogu

Zostaw komentarz

Drewniane

Ciekawostki

Czy każde drewno pływa?

Większość gatunków drewna unosi się na wodzie, ale istnieją takie, które z powodu wysokiej gęstości toną z rodzimych gatunków mamy Bukszpan.

Przepis na klej nie nowoczesny...

Przed epoką klejów syntetycznych do łączenia drewna używano głównie naturalnych spoiw pozyskiwanych z odpadów zwierzęcych – skóry, ścięgien i kości (kolagen). Taki klej w formie granulek czy płatów rozpuszczano w wodzie, a następnie podgrzewano w tzw. garnku klejowym. Utrzymywano go w stałej, dość niskiej temperaturze (zwykle 60–70°C), by zachować odpowiednią konsystencję.

Drewniane części do samochodów?

W pierwszych autach (np. Ford Model T) elementy karoserii i konstrukcji były w dużej mierze wykonane z drewna, które później okładano blachą.

Dlaczego w przeszłości nie można było swobodnie posiadać czarnego dębu?

W dawnej Rzeczypospolitej (m.in. w okresie I Rzeczypospolitej) traktowano czarny dąb jako dobro o wyjątkowej wartości – podobnie jak niektóre złoża kopalne, należał on do tzw. regaliów, czyli wyłącznych praw królewskich lub państwowych. Oznaczało to, że znaleziony czarny dąb formalnie podlegał zwierzchnictwu władcy (później państwa) i nie można było go swobodnie pozyskiwać ani posiadać bez specjalnej zgody. W praktyce zdarzało się, że właściciele ziemscy zgłaszali takie znaleziska, by uniknąć oskarżeń o przywłaszczenie królewskiej (lub państwowej) własności.